Malokluzioni: si klasifikohet dhe si trajtohet ai

Termi malokluzion përcakton një model patologjik të rritjes së maksilareve (nofulla e sipërme dhe mandibula), pavarësisht nëse shoqërohet ose jo me keqpozicionimin e dhëmbëve të përhershëm.

Klasifikimi i malokluzionit

Shpesh dëgjojmë të thuhet se stomatologjia ndahet në klasa: e thënë me terma shumë më thjeshtë, klasa e parë përcakton normalitetin, klasa e dytë karakterizohet nga një ndryshim në rritjen e pjesës së sipërme të gojës, ndërsa në klasën e tretë mandibula rritet më shumë se maksila. Nëse do ta shikonim me kujdes, rezultati i këtyre malokluzioneve gjenerohet edhe nga një përmbledhje e disa fenomeneve, prandaj mund të keni klasa të dyta me zhvillim të dobët të mandibulës dhe klasa të treta me një nofull të sipërme të vogël.

Diagnostifikimi dhe terapia

Do të jetë detyra e stomatologut të vlerësojë më mirë shkallën e problemit dhe terapinë që do të zbatohet. Ndër klasat, e treta është ajo që meriton më shumë vëmendje por ka një prevalencë më të ulët, pasi të diagnostikohet, fotografia e klasës së tretë kërkon një ortodontist me përvojë i cili vlerëson dhe parashikon zhvillimin me kalimin e kohës.

Shumë e zakonshme është klasa e dytë që duhet të ketë një trajtim të hershëm për të lejuar zhvillimin e nofullave për të ndryshuar drejtimin; nëse bëhet mirë, e ashtuquajtura terapi përgjuese (ndryshon modalitetin e rritjes duke përgjuar variablat negativë) lejon marrjen e rezultateve të duhura.

Ekzistojnë disa keqpërdorime dentare në kockat maksilare të mirë koordinuara, në këto raste, shtrirja e re bëhet e mundur nga pajisje të shumta, veçanërisht ato fikse, të cilat mund të rikthejnë elementët dentarë në pozicionet më të përshtatshme.