Halitoza: zbulimi i shkaqeve

Halitoza (fryma e keqe ose bromopnea) është një simptomë që shkaktohet nga sëmundjet metabolike ose të frymëmarrjes. Shpesh shpreh probleme reale shëndetësore. Në shumicën e rasteve, sidoqoftë, mund të lidhet me higjienën e dobët ose të pasaktë të gojës dhe shfaqjen e problemeve të dhëmbëve. Por shkaku duhet kërkuar gjithashtu edhe në fusha të tjera, të cilat mund të jenë dieta ose stili i jetesës. Fryma e vazhdueshme e pakëndshme mund të ndodhë në një formë kronike. Në raste të tjera, sidoqoftë, kjo ndodh me ndërprerje, në momente të caktuara të ditës. Qoftë pas ngrënies, qoftë edhe pas zgjimit, mund të lidhet gjithashtu me çrregullime të tretjes. Problemi duhet të "dëgjohet" që kur lind dhe duhet të dish të kërkosh zgjidhje në momentin e duhur, për të lejuar specialistin të adresojë më mirë diagnozën. Shkaktarë të erës së keqe të gojës janë bakteret që grumbullohen dhe prodhojnë gazra të veçantë.

Shkaqet
Diapazoni i shkaqeve është shumë i gjerë. Para së gjithash, stilet e jetesës jo të shëndetshme si konsumimi i alkoolit, pirja e duhanit, marrja e barnave (antidepresivët, antibiotikët, antihipertensionet, diuretikët), goja e dehidratuar, mënyra e të ushqyerit. Dihet që disa ushqime (hudhra dhe qepa) kontribuojnë në rëndimin e frymëmarrjes gjatë tretjes si dhe sheqerin kur merret me bollëk dhe produkte qumështi. Në fakt, këto janë ushqime që luajnë një rol vendimtar në zhvillimin e kolonive të baktereve në gojë. Por edhe dietat e paekuilibruara, veçanërisht ato me shumë proteina - ose agjërimi - mund të sjellin erën e keqe të gojës. Përfundimisht, ekzistojnë patologji specifike që mund të shkaktojnë halitozën. Në veçanti, mund të përmendim disa:

bajamet
trakeiti
kariesi
riniti
infeksione lokale si candida
fibroza cistike
ezofagiti
dvertikulat e ezofagut
diabeti
sëmundja e mëlçisë
dështimi i veshkave
refluksi
sinusiti
pneumonia
pulpiti piorrea
procesi i ngadaltë i tretjes
bronkiti (prodhimi i mukusit prodhon halitozën)

Kur shkaku është higjiena e gojës

Flora e pasur me bakteriale anaerobe të pranishme në zgavrën e gojës mund të riprodhohet dhe grumbullohet jo normalisht dhe të shkaktojë erën e keqe të gojës. Ky proces është shkaktuar pas formimit të pllakave që mund të çojnë në gjakderdhje gengivave, veçanërisht është interesante për bakteret që e shfrytëzojnë atë, duke prodhuar gazra aromatike. Kjo është arsyeja pse ndër shkaqet më të shpeshta të halitozës mund të identifikojmë gjendjen e shëndetit të oral: higjiena orale e pasaktë (përfshirë gjuhën), mishrat e dhëmbëve ose problemet periodontale, por edhe një e karies i patrajtuar. Për të eleminuar pllakën mjafton të përdoren të gjitha mjetet "shtëpiake". Nga ana tjetër, kur tashmë të jeni në fazën tjetër - atë të formimit të gurit - këshillohet një seancë higjiene orale.

Si ta kurojmë
Trajtimi i halitozës është i thjeshtë kur problemi nuk vazhdon me kalimin e kohës. Për shembull, eleminimi i disa ushqimeve nga tavolina, eleminimi i zakoneve të këqija që lidhen me alkoolin dhe cigaren, rritja e hidratimit, respektimi i higjienës orale të vazhdueshme dhe të saktë (gjithmonë pas ngrënies) me fill dentar, furçë ose gargare. Rekomandohen gjithashtu seanca të higjienës dentare tek higjienisti dentar dhe pastrim vjetor i gjuhës (në rastet e gurit të vazhdueshëm, profesionisti mund të sugjerojë një kujtesë gjashtë mujore). Është e dobishme që goja të mbahet gjithmonë e hidratuar duke pirë shumë ujë: ndihmon për të mbajtur të pastër dhëmbët dhe gojën dhe për të zvogëluar praninë e baktereve. Përtypja e çamçakëzit pa sheqer gjithashtu mund të ndikojë pozitivisht në prodhimin e pështymës. Nga ana tjetër, kur simptomat vazhdojnë me kalimin e kohës dhe nuk zvogëlohen me futjen e zakoneve të reja dhe higjienën korrekte të gojës, është e nevojshme të konsultoheni me një specialist për të identifikuar shkaqet, përmes analizave specifike.

Për më shumë informacion:
Richter JL. Diagnosis and treatment of halitosis. Compendium of Continuing Education in Dentistry 1096; 17(4): 8702
Scully C, ElMaaytah M, Porter S, Greenman J.Breath odor: etiopathogenesis, assessment and management. European Journal of Orai Sciences 1997
Yaegaki K, Coil JM. Clinical dilemmas posed by patients with psychosomatic halitosis. Quintessence International 1999; 80 (5): 828833
Eli I, Baht R, Kozlovsky A, Rosenberg M. The complaint of orai malodor: possible psychopathological aspects. Psychosomatic Medicine 1996; 58 (2):156159
Ayesh R, Mitchell S, Zhang A, Smith R. The fish odour syndrome: biochemical, familial, and clinical aspects. British Medicai Journal 1993; 807 (6905): 655657