Trajtimet për periodontitin agresiv

Nga Alessandra Abbà

Periodontiti agresiv është një patologji e karakterizuar nga humbja e indit periodontal me fillimin e një progresioni relativisht të shpejtë në mungesë të një sasie të konsiderueshme të pllakës. Faktorë të ndryshëm janë përfshirë në patogjenezën e tij, ku vendin e parë e zënë ndryshimet mikrobiale, gjenetike dhe imunologjike.
Patogjeni kryesor përgjegjës për periodontitin agresiv është Aggregatibacter actinomycetemcomitans që gjendet shumë shpesh në depozitat mikrobiale në ngarkesë të dhëmbëve të prekur.
Prevalenca e periodontitit agresiv ndryshon gjerësisht ndërmjet racave dhe etnive të ndryshme nga 0,1% deri në 15%.
Qëllimi i terapisë së periodontitit agresiv është ndalimi i progresionit së sëmundjes, ruajtja e shëndetit dhe rigjenerimi i periodontium-it të humbur. Edhe terapia kirurgjikale edhe ajo jo kirurgjikale janë opsione për periodontitin, por informacionet mbi trajtimin më efikas mbeten të pakëta.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim të publikuar në Brazilian Dental Journal autorët kanë krahasuar, ndërmjet parametrave klinikë dhe mikrobiologjikë efektin e terapisë kirurgjikale dhe jo kirurgjikale në trajtimin e periodontitit agresiv të gjeneralizuar, me një follow up prej 12 muajsh.
Gjashtëmbëdhjetë persona janë seleksionuar për këtë studim klinik të kontrolluar të randomizuar me një dizajn eksperimental split-mouth.
Të gjithë pacientët e seleksionuar i janë nënshtruar një ekzaminimi periodontal të plotë dhe me terapi shkakësore fillestare, që përfshinte instruksionet e higjienës orale, ekstraksionet e dhëmbëve që nuk mund të shpëtoheshin, heqjen e gurëzave mbigingivare, profilaksinë dhe heqjen e faktorët potencialisht ritensivë të biofilmit.
Harkadat superiore që janë zgjedhur për trajtimin janë ndarë në dy grupe në bazë të një liste të gjeneruar nga kompjuteri.
Katërmbëdhjetë ditë pas terapisë fillestare, trajtimet janë kryer në bazë të ndarjes:
- Grupi me terapi jo kirurgjikale (NST): instrumentimi me ultratinguj lidhet me lëmimin e rrënjës nëpërmjet kyretave Gracey dhe Mini-five;
- Grupi me terapi kirurgjikale (ST): incizioni intrasulkular dhe ngritja e një lembo mucoperiosteal për të hyrë në sipërfaqet e rrënjëve; më pas instrumentimi me ultratinguj, që lidhet me lëmimin e rrënjëve duke përdorur kyretat Gracey dhe Mini-five.
Parametrat klinikë janë vlerësuar në pika të ndryshme rreth secilit dhëmb si në vijim: indeksi i pllakës (FMPI) dhe gjakrrjedhja në sondim (FMBS), thellësia e sondimit (PD), distanca nga fundi i xhepit në margon gingivare, pozicioni i margos gingivare (GMP), distanca e margos gingivare nga junksioni smalt-cement (CEJ), niveli i sulmit klinik (CAL), distanca nga fundi i xhepit në CEJ.
Në fund janë marrë kampione të biofilmit nëngingivar për të përcaktuar përqendrimet e Porphyromonas gingivalis (Pg) dhe Aggregatibacter actinomycetemcomitans (Aa).
Parametrat klinikë dhe mikrobiologjikë janë vlerësuar në kohën zero (n = 16), 3 (n = 15), 6 (n = 15) dhe 12 muaj (n = 8) pas trajtimit.

Rezultate
Në xhepat e thellë ST ishte në gjendje që të promovonte reduktimin e PD më të lartë në krahasim me NST për 12 muaj (p <0,05) dhe te dhëmbët posteriorë për 6 muaj (p <0,05).
Për më tepër, në muajin e gjashtë është observuar një recesion më i madh gingivar te dhëmbët posteriorë në grupin ST (p <0,05). Megjithatë, ST nuk ka arritur të promovojë një fitim të mëtejshëm të CAL në asnjë moment gjatë follow up-it (p >0,05).
Duke marrë në konsideratë gjakrrjedhjen gjatë sondimit (BoP), ka pasur një reduktim të konsiderueshëm për të gjithë xhepat nga koha zero deri në 3 muaj, pa diferencë ndërmjet grupeve. Megjithatë, në xhepat e thellë është observuar një tendencë në rritje e vlerës te të dy grupet. Nuk ka pasur ndryshime statistikisht të rëndësishme në indeksin e pllakës (PI), duke konsideruar kohët dhe grupet e ndryshme.
Duke marrë në konsideratë të gjithë xhepat, të dy trajtimet kanë promovuar një reduktim të konsiderueshëm të PD dhe CAL (p <0,05), pa dieferencë ndërmjet grupeve (p >0,05). Megjithatë, në xhepat e thellë grupi ST paraqet në muajin e 12 të follow up-it një diferencë statistikisht të rëndësishme në PD (5,9±1,2 mm dhe 4,8±0,6 mm në NST dhe ST, respektivisht, p = 0,047).
Recesioni gingivar më i lartë është observuar te dhëmbët posteriorë të grupit ST në muajin e gjashtë (p <0,05). Megjithatë, ST nuk ka arritur të promovojë një fitim të mëtejshëm të CAL në asnjë moment gjatë follow up-it (p >0,05).
Së fundi, edhe pse janë verifikuar ndryshime të rëndësishme klinike, vlerësimi mikrobiologjik nuk ka treguar diferenca statistikisht të rëndësishme të niveleve të Aa dhe Pg për të dyja grupet në të gjithë periudhën e follow up-it.

Konkluzione
Në bazë të rezultateve të këtij studimi, mund të dalim në përfundimin se pacientët e prekur nga periodontiti agresiv i gjeneralizuar mund t'i nënshtrohen terapisë kirurgjikale me të njëjtat përfitime si të terapisë jo kirurgjikale. Megjithatë, në të dy rastet, nivelet e Aa dhe Pg mbeten të pandryshuar pa ndonjë reduktim në kohë.

Për më shumë informacione:
Camila Camarinha da Silva Cirino, Hugo Felipe do Vale, Márcio Zaffalon Casati, Enilson Antonio Sallum, Renato Corrêa Viana Casarin. Clinical and microbiological evaluation of surgical and nonsurgical treatment of aggressive periodontitis. Braz Dent J 2019;30(6) Ribeirão Preto Nov./Dec. 2019 Epub Nov 28, 2019.

Përktheu: Valbona Spahia