Përgatitja e pjesës implantare: sistemi rrotullues Vs sistemi me ultratinguj

Në një studim in vitro, të publikuar në Oral Surgery autorët kanë krahasuar përgatitjen e pjesës implantare të kryer nëpërmjet sistemit me freza rrotulluese në krahasim me ato që arrihen nëpërmjet një sistemi me ultratinguj

Nga Lara Figini

Procesi i përgatitjes në pjesën implantare është kryer zakonisht nëpërmjet një freze rrotulluese me forma dhe përmasa të ndryshme që shpojnë kockën me qëllim që të krijohen konturet dhe forma e përshtatshme për vendosjen e implantit.
Për këtë qëllim është paraqitur edhe një sistem me ultratinguj që përdoret kryesisht në procedurat që kërkojnë një nivel të lartë të saktësisë dhe kur është e nevojshme mbrohen strukturat anatomike pranë për të shmangur një komplikacion të mundshëm.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim in vitro, të publikuar në Oral Surgery në maj 2020, autorët kanë krahasuar përgatitjen e pjesës implantare të marrë nëpërmjet një sistemi frezash rrotulluese në krahasim me atë që arrihej nëpërmjet një sistemi me ultratinguj duke vlerësuar temperaturat e ndryshueshme, kohën dhe qëndrueshmërinë primare.
Janë kryer gjashtëmbëdhjetë osteotomi me sekuenca të ndryshme të frezave (fillestare, Titamax 2.0, 2/3 e 3.0) për grupin rrotullues (RG) dhe me maja të ndryshme ultrasonike (IM1S, IM2P, IM2/3, IM3P) për grupin me ultratinguj (UG) në kampione të kockës kortikale-sfungjerore të gjedhit. Imazhet mikro-CT janë marrë për të vlerësuar mikroarkitekturën kockore dhe densitetin mineral kockor të secilit kampion.
Për grupin RG, osteotomitë janë kryer me një contrangolo për implante me 800 rpm me torque maksimal 50 N/cm. Për grupin UG, osteotomitë janë kryer duke përdoryr një sistem Piezosurgery3 me majat përkatëse. Janë zbuluar temperaturat e gjeneruara në kockë dhe koha e nevojshme për përgatitjen e vrimave të implanteve. Katër implante 3.75 x 11 Titamax janë vendosur për secilin grup për të matur torque përfundimtar.

Rezultate
Për grupin RG janë gjetur vlerat e mëposhtme mesatare:
22,87 s, 24,2 °C temperatura sipërfaqësore, 27,6 °C temperatura e perforimit dhe 32,30 N/cm të torque. Vlerat për grupin UG kanë rezultuar të jenë 72,9 s, 26,6 °C temperatura sipërfaqësore, temperatura e perforimit 32,1 °C dhe torque 22,60 N/cm.

Konkluzione
Nga të dhënat e këtij studimi, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge, mund të dalim në përfundimin se sistemet rrotulluese dhe ultrasonike janë dy metoda efikase për përgatitjen e pjesës implantare duke dhënë rezultate të kënaqshme.
Për pjesët kortikalo-sfungjerore përgatitja me doreza dhe sisteme rrotulluese lidhet me një ngritje më të vogël të temperaturave dhe me një kohë më të shkurtër të nevojshme për osteotominë.

Implikime klinike
Njohja e diferencave ndërmjet sistemeve ultrasonike dhe atyre rrotullues mund të ndihmojë kirurgët që të ruajnë pjesën implantare dhe është thelbësore që të drejtohen manovrat e tyre gjatë ndërhyrjes kirurgjikale të pozicionimit të implantit.

Për më tepër:
Lanata-Flores A, Nascimento EHL, Goulart DR, Haiter-Neto F, de Moraes M, de Albergaria-Barbosa JR. In vitro comparison of dental implant site preparation with ultrasonic system and conventional rotatory system. Oral Surgery 2020;13:108-16.

Përktheu: Valbona Spahia