Të trajtohen apo jo dehishencat e vogla tek implantet posteriore: të dhënat nga një studim i fundit klinik i randomizuar

Nga Lara Figini

Në implantologji nuk është e pazakontë që, për arsye të ndryshme, të vendosen implante në pozicione jashtë shtresës së jashtme kockore me pasojë dehishencën kockore vestibulare. Këto dehishenca mund të trajtohen me sukses nëpërmjet rigjenerimit kockor të drejtuar (GBR) duke përdorur membrana, grafte kockore dhe materiale zëvendësuese kockore.
Megjithatë, në literaturë studimet bien në kundërshtim me njëri-tjetrin kur janë të pranishme dehishenca kockore vertikale (≤5 mm) në zonën posteriore, në lidhje me trajtimin e tyre nëse është më mirë që të kryhet rigjenerimi kockor i drejtuar GBR apo t'i besohet shërimit spontan duke arritur një përfitim klinik të ngjashëm.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim të randomizuar të publikuar në Clinical Oral Implants Research në qershor 2020 autorët kanë hetuar nëse dehishencat e vogla kockore vertikale vestibulare (≤5 mm) përreth implanteve në pjesën posteriore, kur lihen të patrajtuara çojnë drejt rezultateve klinike dhe radiologjike të ngjashme kur krahasohen me dehishencat e trajtuara me rigjenerativën kockore të drejtuar GBR pas 7,5 vitesh.
Njëzet e dy pacientë që kanë marrë 28 implante posteriore me një dehishencë të vogël kockore vestibulare që nuk përmbahet (≤5 mm) janë ndarë rastësisht në grupin SH (ku nuk është kryer asnjë trajtim por është synuar një shërim spontan) ose në grupin GBR (ku është kryer një trajtim rigjenerimi kockor i drejtuar GBR i dehishencës).
Implantet janë vendosur për 6 muaj. Parametrat klinikë (thellësia e sondimit, treguesi i gjakrrjedhjes, treguesi i pllakës) dhe nivelet kockore radiografike marginale të përafërt janë vlerësuar rregullisht për të paktën 6 apo 8 vjet.
Zgjerimi vertikal i dehishencave është matur klinikisht tek implantet dhe në lidhjen e abutment e në mënyrë radiografike me tomografinë e kompjuterizuar me fashë konike për një kohë mesatare follow up -i me 7,5 vite.

Rezultate
Njëzet pacientë për një total prej 26 implantesh janë thërritur pas 7,5 vitesh. Normat e mbijetesës së implantit/kurorës kanë qenë me 100% për të dy grupet. Indet peri-implantare janë observuar të qendrueshëm në të dy grupet duke treguar vetëm shenja minimale të inflamacionit.
Gjatë të gjithë periudhës së studimit (IMPL - follow up prej 7,5 vjet), fitimi mesatar vestibular i kockës vertikale që është matur ka rezultuar 1,61 mm për grupin GBR dhe me 0,62 për grupin SH, duke mos treguar asnjë diferencë të konsiderueshme ndërmjet grupeve. Për më tepër, pas 7,5 vitesh nivelet kockore marginale mesatare (GBR: 0,53; SH: 0,68) nuk kanë rezultuar në mënyrë të konsiderueshme të ndryshëm ndërmjet dy grupeve (p = .61) ndërsa dehishencat e mbetura vertikale vestibulare mesatare kanë rezultuar më të mëdha në grupin SH (2,51 mm) në krahasim me GBR (1,66 mm; p = .02).

Konkluzione
Nga të dhënat e nxjerra nga ky studim, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge, mund të dalim në përfundimin se implantet e ekspozuara me dehishenca të vogla kockore vestibulare që nuk janë trajtuar ofrojnë norma të larta mbijetese me indet peri-implantare klinikisht të shëndetshme pas 7,5 vitesh.

Implikime klinike
Mjeku duhet të ketë parasysh limitin e këtij studimi të përfaqësuar nga numri i vogël i pacientëve të trajtuar. Prandaj, rezultatet duhet të interpretohen me kujdes.

Për më shumë informacione:
Waller T, Herzog M, Thoma DS, Hüsler J, Hämmerle CHF, Jung RE. Long-term clinical and radiographic results after treatment or no treatment of small buccal bone dehiscences at posterior dental implants: a randomized, controlled clinical trial. Clin Oral Implants Res 2020 Jun;31(6):517-25.

Përktheu: Valbona Spahia