Izolimi i klasave V

Aplikimi i digës, në disa situata klinike me anë të morfologjisë së elementit dentar rezulton të jetë shumë i vështirë. Zgjidhja e situatës sipas dr. Santangelo.

Nga Filippo Santangelo

Stomatologjia moderne bazohet në aderimin e materialeve të përdorura. Diga ka një histori që ka nisur që në fund të shekullit XIX: doktor Barnum më 15 mars 1884 pati ndjesinë për atë që do të shndërrohej në një shoqëruese të pazëvendësueshme për "konservatorin".
Izolimi i fushës operative është aspekt thelbësor për të arritur një rezultat afatgjatë.
Tregu ofron një gamë të gjerë të grepave me forma dhe përmasa të ndryshme; megjithatë, ndonjëherë aplikimi i digës rezulton shumë i vështirë.
Elementet dentarë me shumë karies, me humbje të indit, elementet dentarë të përgatitur si shtylla protetike me mure shumë konvergjente, keqpozicionimet dentare, rrotullimet, animet, prania e hipertrofisë së muskujve maseter te pacientët brakifacial janë disa nga shembujt e vënë re te të gjithë profesionistët e sektorit që bëjnë një kalim kaq të rëndësishëm e shumë impenjativ.
Ndonjëherë tentativa bëhet e kotë dhe shumë frustruese për stomatologun. Një situatë që vë në vështirësi ekstreme profesionistin është izolimi i klasave V ose kaviteteve cervikale. Ato mund të jenë me origjinë karioze ose nga lezionet NCCL (noncarious cervical lesion) që lidhen me fenomenet e abrazionit, erozionit ose abfraksionit. Terapia është sidoqoftë gjithmonë e tipit konservativ.

Besoj se izolimi në fushën operative në këtë situatë është shumë i hetueshëm sepse stomatologu duhet të pozicionojë grykën e një grepi në një element dentar që paraqet dy nivele komplet të ndryshme ndërmjet anës vestibulare dhe anës palatale/linguale.
Personalisht e kam zgjidhur problemin duke përdorur një grep 212 dhe gominën e pranishme në tubin e anestetikut.
Grykat e grepit nr. 212 përkulen lehtësisht duke përdorur 2 pinca ortodontike për të arritur një kontroll më të madh dhe për të patur nofullën në anën vestibulare më poshtë krahasuar me kontrolateralen (fig. 1).

Fig. 1 Grepi 212 me pincat ortodontike

Më pas marrim gominën e pranishme në fishekun e anestetikut dhe kryejmë një shpim të lehtë me gërshërë ose tehun e bisturisë, në mënyrë që të bllokohet te grepi në anën e brendshme (linguale ose palatale): kjo është ana që shqetëson më së shumti dhe gjeneron dhimbje te pacienti (fig. 2, 3).

Fig. 2 Pistoni i fishekut

Fig. 3 Prerja e kryer me gërshërë ose bisturi

Në këtë pikë duhet të pozicionohet gomina në pjesën e brendshme (fig. 4, 5).

Fig. 4 Pjesa e prerjes

Fig. 5 Pistoni i fishekut i ngecur në pjesën e brendshme të unazës metalike

Më pas me ndihmën e asistentes, pozicionohet shtresa e digës në elementin që do trajtohet, kalohet filli në mënyrë meziale dhe distale për të vendosur mirë digën.
Asistentja duhet të mbajë shtesën të tendosur qoftë në anën vestibulare qoftë në atë kundërlaterale për të lejuar stomatologun që të vendosë grepin apikal në lezion në mënyrë vestibulare dhe për të lejuar pozicionimin e grepit "të mbrojtur" nga gomina në pjesën kundërlaterale, pa vrarë ose prerë mukozën (fig. 6).

Fig. 6 Grepi 212 "me mburojë"

Pacienti nga ana linguale nuk merr anestezi dhe ndjen vetëm një presion të lehtë falë interpozicionimit të gominës (fig. 7).

Fig. 7 Grepi i pozicionuar te 35

Në këtë mënyrë është e mundur që të menaxhohet e gjithë faza operative, nga përgatitja e kavitetit, te gdhendja, aderimi dhe kryerja e restaurimit me një kontroll optimal të fushës operative.
Pas heqjes së grepit të digës, pjesa e brendshme nuk paraqet asnjë lezion, që do ishin formuar në rastin e mungesës së gominës; pacienti është i qetë dhe mund ta kurojmë me bashkëpunim maksimal.
Profesionisti gjithashtu arrin të veprojë në kushte ideale (fig. 8).