Rehabilitimi implantar i sektorëve maksilarë posteriorë: implantet e gjata kundrejt atyre të shkurtra

Nga Lara Figini

Pas ekstraksionit të një dhëmbi kreshta alveolare pëson një seri ndryshimesh qoftë vertikale qoftë horizontale. Këto ndryshime kockore morfologjike, sidomos në gjatësi, shpesh pengojnë vendosjen e implanteve standarde për të shmangur dëmtimet te strukturat anatomike pranë, si membrana e Schneider.
Në tre dekadat e fundit, ngritja e sinusit maksilar ka qenë procedura standarde për të korrigjuar humbjen e kockës maksilare posteriore dhe për të vendosur implantet kurdo që nuk ka lartësi kockore të mjaftueshme. Pavarësisht parashikueshmërisë së dokumentuar mirë të kësaj procedure, nuk mungojnë komplikacionet si dështimi i graftit (që shpesh lidhet me ngritjen e sinusit maksilar) apo sinusiti post-operativ, të cilët përmblidhen në kosto më të larta dhe kohë më të gjata intra-operative.
Si pasojë, implantet e shkurtër kanë evoluar si alternativë klinikisht praktike për procedurat e ngritjes së sinusit maksilar që lidhen ose jo me pozicionimin e grafteve kockore të ndjekur nga implantet standarde.
Avantazhi kryesor i implanteve të shkurtër është lehtësia për lidhjen e tyre, që lejon shmangien e procedurave kirurgjikale të avancuara të graftit kockor ose ngritjes së sinusit maksilar.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një rishikim sistematik, të publikuar në Implant Dentistry në dhjetor 2019, autorët kanë krahasuar normën e mbijetesës, ndryshimin e nivelit të kockës marginale, komplikacionet biologjike dhe protetike, kohën kirurgjikale dhe raportin kosto-përfitim të pozicionimit të implanteve të shkurtra (< = 6 mm) në krahasim me implantet e gjata (> = 10 mm) të pozicionuar pas ngritjes laterale të dyshemesë së sinusit maksilar (lSFE) dhe pas ngritjes transcrestal të dyshemesë së sinusit (tSFE).
Autorët kanë kryer një kërkim në literaturë për studimet e kontrolluara të randomizuara nëpërmjet PubMed (Medline), Embase dhe Cochrane. Të gjitha rezultatet dhe variablat janë vlerësuar nëpërmjet një meta-analize sasiore, dhe është përcaktuar ndikimi i ko-variablave të tjera klinike nëpërmjet një meta-regresioni.
Për rezultatet rreth mbijetesës është kryer një analizë sekuenciale prove (TSA) për të rregulluar gabimet e tipit I dhe II dhe për të analizuar fuqinë e evidencës së disponueshme.

Rezultate
12 studime janë përfshirë në analizën përfundimtare. Një diferencë jo statistikisht e rëndësishme që është gjetur pas 3 vitesh ndërmjet 2 grupeve të studimit (P = 0,36). Implantet e shkurtër kanë shfaqur më pak komplikacione biologjike, më pak humbje kockore marginale (MBL) nga vendosja e implantit dhe kohë e kosto të trajtimeve kirurgjikale të reduktuara. Megjithatë, tek implantet e gjatë janë verifikuar një numër komplikacionesh protetike të rëndësishsme statistikisht më të vogla.

Konkluzione
Nga të dhënat që kanë dalë nga ky rishikim sistematik, që duhet të konfirmohen me rishikime të tjera analoge, mund të dalim në përfundimin se pozicionimi i implanteve të shkurtër në sektorët latero-posteriorë makislarë me lartësi të reduktuar kockore është një opsion i parashikueshëm në trajtimin e pacientëve me atrofi maksilare deri në një follow up prej 3 vitesh.

Implikime klinike
Studime me një periudhë më të gjatë observimi janë të nevojshme për të vlerësuar shërbimet afatgjata të implanteve të shkurtër. Për më tepër, janë të nevojshme studime të mëtejshme cilësore të vlefshme për shkak të një fuqie të ulët statistikore të punimeve që janë aktualisht të disponueshme.

Për më tepër:
Ravidà A, Wang I-C, Sammartino G, Barootchi S, Tattan M, Troiano G, Laino L, Marenzi G, Covani U, Wang H-L. Prosthetic rehabilitation of the oosterior atrophic maxilla, short (< o = 6 mm) or long (> o = 10 mm) dental implants? A systematic review, meta-analysis, and trial sequential analysis: Naples Consensus Report Working Group A. Implant Dent 2019;28(6):590-603

Përktheu: Valbona Spahia