Strategjia më e mirë kirurgjikale në pozicionimin e implanteve nëpërmjet matjes së densitetit kockor

Pjesa e parë e një rrugëtimi të kërkimeve për të vlerësuar sesa mund të kushtëzohet/lehtësohet vendosja e implanteve nga matja e densitetit kockor dhe cila është mënyra më e mirë për t’u ndjekur

Nga Danilo Alessio Di Stefano

Një qëndrueshmëri e mjaftueshme primare e implantit dentar është një kërkesë me shumë rëndësi me qëllim që të arrihet osteointegrimi, pra suksesi i ndërhyrjes së rehabilitimit implanto-protetik.
Një nga faktorët që influencojnë më së shumti qëndrueshmërinë primare është densiteti i kockës trabekulare në pjesën e vendosjes së implantit. Pavarësisht se metodat që janë aktualisht të disponueshme për vlerësimin e densitetit kockor nuk janë të besueshme ose nuk aplikohen në praktikën normale klinike.
Në fakt, tomografia e kompjuterizuar ofron të dhëna mundësisht të sakta, por e ekspozon pacientin ndaj një doze rrezesh të tepërta; tomografia e kompjuterizuar me fashë konike (CBCT) redukton dozën e rrezeve, por përdor algoritme të kalibrimit që nuk vihen re nga përdoruesi, të cilat variojnë në bazë të prodhuesit; densiometria kockore me absorbim të rrezeve X (DEXA), që përdoret shpesh për të përcaktuar shkallën e osteoporozës në fushën stomatologjike, ofron vlera bidimensionale dhe jo volumetrike. Metoda të tjera- si analizat histomorfometrike, zbatimi i parimit të Arkimedit dhe analiza e biopsive nëpërmjet mikro-CT - nuk përdoren në praktikën klinike për shkak të invazivitetit të tyre.

Prandaj, matja e këtij parametri të rëndësishëm për suksesin e ndërhyrjes së rehabilitimit sot është lënë në perceptimin subjektiv të kirurgut që gjatë frezimit, përdor klasifikimin e propozuar nga Misch (katër nivele të densitetit kockor D1-D4) dhe të modifikuar më pas nga Trisi dhe Rao ("soft", "normal", "hard"). Pra është e dukshme nevoja e sistemeve që lejojnë matjet e përsëritura të densitetit kockor dhe të bazuara në parametrat sasiorë dhe objektivë.
Për këtë qëllim, disa studime te kafshët dhe kufomat që janë publikuar në vitet '90 kanë sugjeruar se rezistenca e prerjes gjatë frezimit mund të përfaqësojë një vlerësim të mirë të densitetit kockor. Në fakt, një ind kockor me densitet madhor duhet të ofrojë tërheqje më të madhe të një freze dhe prandaj matjet e forcës së nevojshme për të ruajtur shpejtësinë konstante të rrotullimit të frezës mund të ofrojnë një matje objektive të densitetit kockor.
Vitet e fundit është futur një mikromotor implantar (TMM2/TMM3, IDI Evolution) që është në gjendje për të matur menjëherë dhe me frekuencë të lartë çiftin (e njohur edhe si "torque"), i cili është i nevojshëm për të ruajtur rrotullimin konstant të një sonde të veçantë gjatë zbritjes në brendësi të kockës. Një sondë e tillë përdoret në një fazë të ndërmjetme të përgatitjes së osteotomisë së nevojshme për futjen e implantit. Algoritmet me të cilat është pajisur instrumenti janë në gjendje që të përkthejnë vlerën e torque në një masë densiteti.

Motori lejon matjen e tre sasive: torque i pikut (Cp), torque mesatar (Cm) dhe integrali torque-thellësi (I). Në veçanti, torque mesatar është parametri që lejon matjen e densitetit kockor në pjesën implantare, ndërsa integrali matet gjatë futjes së implantit dhe përmbledhjes së bashkësisë së ndërveprimeve dinamike ndërmjet kockës dhe implantit gjatë vetë vendosjes, duke ofruar pra një matje të qëndrueshmërisë primare të implantit.
Për të verifikuar mikromotorin TMM2/3 si instrument efikas për matjen e densitetit kockor në pjesën implantare është ndërmarrë një rrugëtim i kërkimit pre-klinik që ka parë progresin e testit të krijuar në modele të ndryshme të modeleve eksperimentale të kockës sfungjerore humane: blloqet e poliuretanit, blloqet e kockës ekuine pa antigjene dhe brinjët e gjedhit.
Hapi i parë i këtij rrugëtimi ka qenë ai i përcaktimit nëse literatura e densitetit të ofruar nga motori nëpërmjet torque mesatar ishte e lidhur në mënyrë efektive me densitetin e njohur të poliuretanit. Ky eksperiment i parë ka treguar sesi, në gamën e densitetit kockor të maksilës dhe mandibulës, ka një korrelacion linear ndërmjet vlerës së torque mesatar të ofruar nga motori implantar dhe densitetit të poliuretanit (të matur më parë, pra që njihet), qoftë në të thatë qoftë në kushtet e irrigimit të pjesës (Di Stefano et al., 2016). Studimi ka treguar edhe që masat e densitetit janë të pavarura nga profesionisti dhe që variabiliteti i futur nga ai në kushtet e irrigimit nuk kalon 10%, duke treguar kështu edhe besueshmërinë dhe përsëritjen e masave.

Më pas, autorët kanë dashur të hetojnë nëse lidhja lineare ndërmjet torque mesatar të ofruar nga motori implantar dhe densitetit kockor është ruajtur edhe në një model tjetër, më pranë kockës së njeriut, pra te brinjët e gjedhit. Rezultatet e punimit në objektiv tregojnë sesi matja e torque mesatar që ofrohet nga motori është në mënyrë të konsiderueshme e lidhur me përqindjen e kockave trabekulare të kuantifikuar në mënyrë histomorfometrike, duke ofruar kështu evidenca të mëtejshme të vlefshmërisë së torque mesatar si matje e densitetit kockor (Iezzi et al., 2015).
Lidhja ndërmjet torque mesatar dhe densitetit kockor, pra vlefshmëria e këtij parametri për matjen e densitetit kockor në pjesën e futjes së implantit është konfirmuar edhe në një model të tretë eksperimental, kocka ekuine pa antigjenë (Orlando et al., 2019). Ky studim i fundit ka lejuar pra që të arrihet vija e drejtë e kalibrimit torque mesatar/densitet kockor i mikromotorit TMM2/3 në një model eksperimental, atë të kockës ekuine, që paraqet një përafrim të mirë të mjedisit klinik në të cilin kirurgu mat densitetin kockor të pacientit.

Implikime klinike
Në mënyrë kompleksive, rezultatet e këtyre studimeve tregojnë sesi mikromotori implantar TMM2/3 mund të paraqesë për kirurgun oral një instrument të qëndrueshëm për strategjinë më të mirë të përgatitjes së pjesës implantare. Në fakt, kjo metodë lejon një matje intra-operative dhe pjesë-specifike të densitetit kockor në një fazë të parakohshme të ndërhyrjes, duke i dhënë mundësinë kirurgut që të modulojë në mënyrë të përshtatshme protokollin e futjes implantare në bazë të tipit të kockës së zbuluar.
Vendimet operative shumë delikate tashmë janë bazuar në një parametër objektiv dhe të riprodhueshëm për matjen e densitetit kockor, të vlerësuar nga një rrugëtim kërkimesh rigoroze.

Fig. 1 Sonda për matjen e densitetit kockor

Fig. 2 Sonda me veprim në blloqet e poliuretanit

Fig. 3 Matja e densitetit kockor në brinjët e gjedhit

Fig. 4 Matja e densitetit kockor të kockës ekuine pa antigjene

Fig. 5 Matja e densitetit kockor në mjedisin klinik

Fig. 6 Rezultati i mikromotorit TMM2/3. Cm: çifti mesatar (torque mesatar); Cp: çifti i pikut (torque i futjes); I: integrali i kurbës torque/thellësi; D: thellësia e arritur e sondës në të dhjetat e milimetrit. Zonat e gjelbërta, të verdha dhe të kuqe i korrespondojnë Cm ≤5 Ncm; 5 Ncm < Cm ≤ 12 Ncm; Cm >12 Ncm, respektivisht.

Për më shumë informacione:
- Iezzi G, Scarano A, Di Stefano DA et al. Correlation between the bone density recorded by a computerized implant motor and by a histomorphometric analysis: a preliminary in vitro study on bovine ribs. Clin Implant Dent Relat Res 2015;17(Suppl 1):e35-e44, doi:10.1111/cid.12121.
- Di Stefano DA, Arosio P. Correlation between bone density and instantaneous torque at implant site preparation: a validation on polyurethane foam blocks of a device assessing density of jawbones. Int J Oral Maxillofac Implants 2016;31(5):e128-e135, doi:10.11607/jomi.4475.
- Orlando F, Arosio F, Arosio P, Di Stefano DA. Bone density and implant primary stability. A study on equine bone blocks. Dent J (Basel) 2019;7(3):73. Published 2019 Jul 1, doi:10.3390/dj7030073.

Përktheu: Valbona Spahia