Vlerësimi i suksesit pas vendosjes së implanteve me stabilitet të dobët

Nga Lara Figini

Stabiliteti primar implantar është përkufizuar si mungesë e lëvizjes në shtratin kockor pas pozicionimit të implantit, të përcaktuar kryesisht nga vetitë mekanike të indit kockor përreth, në të cilin është vendosur implanti dhe nga mënyra sesi implanti është ankoruar në atë ind kockor.

Jo rrallë kirurgët ndeshen me situata klinike në të cilat kur është vendosur implanti stabiliteti mekanik është i papërshtatshëm. Me ashpërsimin e sipërfaqeve implantare në mënyrë të moderuar, megjithatë, një stabilitet fillestar i dëmtuar mund të kompensohet nga një osteointegrim më i shpejtë dhe nga arritja e stabilitetit sekondar.

Por cila është shkalla e mbijetesës së implanteve me stabilitet të ulët fillestar dhe cilët janë faktorët që mund të ndikojnë në mbijetesën implantare dhe variacionet marginale të nivelit kockor?

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim retrospektiv, të publikuar në Clinical Oral Implant Research në shtator 2019, autorët kanë analizuar rezultatet e implanteve të pozicionuar me stabilitet të ulët primar dhe faktorët që mund të lidhen me dështimin e implanteve.

Në këtë studim janë përfshirë 156 pacientë, të rehabilituar me 169 implante që paraqitnin një farë rotacioni manual brenda një kohe të follow-up të observuar të një minimumi prej 34 ditësh dhe një maksimum prej 9,28 vitesh.

Janë kryer statistika përshkruese, janë analizuar mundësitë e mbijetesës, janë kryer vlerësimet radiografike në nivelin kockor marginal dhe janë kryer matjet relative.

Rezultate
Shtatë implante në shtatë pacientë kanë dështuar, duke i bërë normat kumulative të mbijetesës së 94,74% (IC me 95%: 89,11-97,50) dhe të 94,33% (IC al 95%: 88,30-97,30) që i referohen implanteve dhe pacientëve, respektivisht.

Vlerësimet e Kaplan-Meier kanë treguar që është zbuluar një humbje e implanteve vetëm në grupin e kirurgjisë së avancuar (humbja e 7 implanteve nga 82) në krahasim me grupin e kirurgjisë së thjeshtë (asnjë humbje në 87 implante; p=0,005).

Konkluzione
Brenda limiteve të këtij studimi retrospektiv, që duhet konfirmuar me punime të tjera analoge, mund të dalim në përfundimin që pozicionimi i implantit me stabilitet të dobët primar mund të mos ndikojë negativisht në normat e mbijetesës ose mbi modifikimet e niveleve të kockës marginale në implantologji, me kusht që të garantohet një shërim i mbrojtur dhe pa ngarkesë.

Implikime klinike
Implantologu mund të besojë edhe që në rastet e stabilitetit të dobët primar mund të kemi suksese të rëndësishme pas një periudhe kohore, me kusht që të merren të gjitha masat për t'u kujdesur për këto implante.

Për më tepër:
Lee KJ, Cha JK, Sanz-Martin I, Sanz M, Jung UW. A retrospective case series evaluating the outcome of implants with low primary stability. Clin Oral Implants Res 2019 Sep;30(9):861-71.

Përktheu: Valbona Spahia