Kurorat CAD/CAM Vs kurorat në disilikat litiumi të presuar: kush garanton një mbyllje më të mirë marginale?

Nga Simona Chirico

Kërkesa estetike që është në rritje në fushën protetike ka çuar në përhapjen e përdorimit të qeramikave. Ndërmjet tyre, ajo që përdoret më shumë është disilikati i litiumit, që mund të prodhohet qoftë në laborator me një teknikë me dyll, qoftë nëpërmjet sistematikës CAD/CAM.

Cilësia e kurorave në disilikat litiumi të prodhuara nga sistemi CAD/CAM ka qenë gjithmonë e diskutueshme. Nga ajo që del nga literatura nuk ka diferenca ndërmjet dy metodave nga pikëpamja strukturore dhe nga karakteristikat mekanike. Po për suksesin klinik dhe jetëgjatësinë?

Në studimin e publikuar në Journal of Prosthetic Dentistry në 2019, Dolev et al. kanë marrë në konsideratë këtë aspekt, duke vlerësuar përshtatjen marginale pas llogaritjes së mospërputhjes marginale (MD) (matja perpendikulare nga margo cervikale e dhëmbit deri në margon e përgatitjes) dhe mospërputhja marginale absolute (AMD) (kombinimi këndor i MD dhe gabimi i zgjerim-overextension ose underextension) të kurorave në disilikat litiumi të prodhuara nga teknikat tradicionale laboratorike dhe CAD/CAM.
Vlerat MD të pranueshme janë ndërmjet 50 dhe 120 μm.

Materiale dhe metoda
Tridhjetë prototipe dhëmbësh janë ndarë në 2 grupe. Pesëmbëdhjetë dhëmbë janë skanuar me skaner intraoral CEREC Omnicam dhe kurorat janë fabrikuar me njësinë e frezimit CEREC MC XL nga blloqe IPS e.max CAD.

15 të tjerë janë ftuar në një laborator dhe kurorat në disilikat litiumi janë fabrikuar nga blloqet IPS e.max Press duke përdorur teknikën e dyllit të humbur.

30 kurorat janë cementuar me një cement self-adhesive (RelyX Unicem) dhe më pas janë ndarë në seksione me një ndarëse të saktë. MD dhe AMD janë matur për çdo kurorë me një mikroskop optik.

Rezultate
Vlerat mesatare të MD dhe AMD janë vlerësuar duke analizuar 8 pika specifike të kurorave: disto-bukale (DB), disto-linguale (DL), mezio-bukale (MB), mezio-linguale (ML), pjesa mid-bukale (gjysmë B), lokalizimi mid-lingual (Mid-L), lokalizimi mid-mezial (Mid-M), lokalizimi mid-distal (Mid-D).

Ashtu siç është parashikuar, vlerat MD ishin më të ulëta se vlerat AMD, sepse këto të fundit janë një kombinim i këndit të DM dhe të gabimit të zgjerimit. Vlerat mesatare të AMD ishin më të ulëta për kurorat e fabrikuara duke përdorur teknikën CAD/CAM, përveç pozicioneve Mid-L/ML dhe Mid-D/DL.

Sistematika CAD/CAM ka regjistruar vlera mesatare të gabimit standard (SE) e DMA (SE_DMA) e barabartë me 115±4 mm; në fakt, në rastin e sistematikës me dyll të ngrohtë këto ishin të barabarta me 130±5 mm.

Në rastin e SE_DM vlerat ishin të barabarta me 87±3 mm për kurorat e prodhuara me sistematikën CAD/CAM dhe 90±4 mm për kurorat e prodhuara në laborator me teknikën e dyllit të humbur.

Konkluzione
Edhe pse studimi nxjerr përfundimin se nuk ka diferenca statistikisht të rëndësishme ndërmjet MD dhe AMD për metodat e prodhimit CAD/CAM dhe atyre tradicionale në laborator, mund të shohim sesi rezultatet më të mira janë regjistruar nga disilikati i litiumit të prodhuar me sistematikën CAD/CAM.

Për më tepër:
Dolev E, Bitterman Y, Meirowitz A. Comparison of marginal fit between CAD/CAM and hot-press lithium disilicate crowns. J Prosthet Dent 2019;121(1):124-8.

Përktheu: Valbona Spahia