Ngritja e sinusit dhe vendosja e implantit në pjesë me densitet të ulët kockor

Nga Danilo Alessio Di Stefano

Protokollet diagnostikues dhe kirurgjikalë luajnë një rol thelbësor në suksesin e rehabilitimit implanto-protetik. Përkufizimi i tyre duhet të jetë i qartë dhe i themeluar në arsyetime të sakta; aplikimi i tyre duhet të prodhojë sistematikisht rezultate të parashikueshme dhe të riprodhueshme.

Ky objektiv mund të arrihet vetëm nëse ata përkufizohen në bazë të parametrave objektivë dhe sasiorë si edhe nëse rezultati i tyre mund të jetë në mënyrë analoge më objektiv nëpërmjet një mase sasiore.

Protokolli i pozicionimit të implantit, në veçanti nuk mund të bazohet në një masë objektive dhe sasiore të densitetit kockor; pas kësaj duhet të vijojë një përgatitje e pjesës së implantit që të rezultojë e njëjtë me matjen e kryer dhe në fund pasi të pozicionohet implanti kirurgu duhet të jetë në gjendje që të verifikojë përshtatjen e asaj që është kryer nëpërmjet matjeve, sërish objektive dhe sasiore, të stabilitetit primar që është marrë. Vetëm kështu, në fakt mund të procedojmë me protokollin e ngarkesës së përshtatshme, qoftë ai i menjëhershëm, i parakohshëm ose i shtyrë.

Studime të fundit kanë treguar se është e mundur të kryhen matje të densitetit kockor dhe stabilitetit primar intra-operator në mënyrë shumë të riprodhueshme dhe funksionale me planifikimin e protokolleve të sakta të ngarkesës.

Matja e densitetit kockor, e kryer tradicionalisht në mënyrë subjektive dhe të pabesueshme në bazë të ndjesisë perceptuese në momentin e përgatitjes së pjesës së implantit sot kryhet në mënyrë sasiore dhe në pjesë specifike duke përdorur një sondë speciale që është në gjendje të masë fërkimin që ndeshet gjatë zbritjes në pjesën e implantit kur kjo mundet ende të modifikohet për vendosjen e implantit.

Pasi përgatitet pjesa në funksion të densitetit dhe pasi vendoset implanti, stabiliteti primar që arrihet mund të përcaktohet në mënyrë sasiore nëpërmjet matjes së integralit torque-thellësi, një parametër matës i stabilitetit primar i tipit dinamik: entiteti i tij është funksioni i të gjitha ndërveprimeve që implanti ka pasur gjatë zbritjes në brendësi të indit kockor, në ndryshim me atë që arrihet duke përdorur parametrat e zakonshëm të matjes dhe stabilitetit primar, torque i vendosjes dhe ISQ që matin stabilitetin primar vetëm në fund ose në një moment të vetëm të futjes.

Të dyja matjet, qoftë ajo e densitetit qoftë ajo e stabilitetit primar nëpërmjet integralit, janë bërë të mundura nga një mikromotor i vetëm implantar që integron një sistem të matjes së torque menjëherë dhe algoritmet e mundshme të llogaritjes.

Studimi "Sinus augmentation and concomitant implant placement in low bone-density sites. A retrospective study on an undersized drilling protocol and primary stability", që është përmbledhur në këtë artikull, ka si qëllim verifikimin e riprodhueshmërisë së rezultatit klinik që arrihet duke përdorur një trajtim racional përgatitjeje të pjesëve të implanteve, në funksion të diskutimit për densitetin kockor që arrihet nëpërmjet mikromotorit, duke matur stabilitetin primar që arrihet nëpërmjet përdorimit të integralit.

Më saktësisht, autorët kanë ripërshkruar në mënyrë retrospektive eksperiencën e tyre klinike që lidhet me 106 pacientë dhe 253 implante ku gjatë kryerjes së kirurgjisë për ngritjen e sinusit në pjesë laterale, në prani të një densiteti kockor të matur me sondën e përshkruar më parë të reduktuar në mënyrë objektive (≤0,45 g/cm3), korresponduese me një matje subjektive (dhe për këtë kalohet) të një kocke të tipit D3-D4 dhe në prani të një kreshte të mbetur me trashësi më të vogël se 4 mm (mesatarja ishte 2,44 ± 0,64 mm), sidoqoftë është proceduar me vendosjen e implantit në një kohë të vetme kirurgjikale duke përgatitur sistematikisht pjesën e implantit me 12,5% (pra me një sasi të rëndësishme dhe të vendosur, krahas nënpërgatitjeve shpesh empirike dhe të ndryshueshme nga rasti në rast), duke verifikuar për çdo vendosje stabilitetin primar të arritur nëpërmjet matjes së integralit torque-thellësi.

Pacientët janë ndjekur për të paktën 5 vjet, duke matur suksesin dhe mbijetesën e implantit nëpërmjet matjeve radiografike të ripërthithjes kockore perimplantare.

Rezultatet që lidhen me implantet e vendosur sipas këtij protokolli në kreshtat me trashësi më të vogël se 4 mm (141) janë krahasuar me ato që vendosen në kreshta me densitet ende të reduktuar (≤0,45 g/cm3), por më të trasha se 4 mm (112 implante, me trashësi mesatare të kreshtës 5,78 ± 1,95 mm), duke ndjekur të njëjtin protokoll të nënpërgatitjes. Dy grupet ishin homogjenë për gjininë dhe moshën e pacientëve.

Analiza statistikore nuk ka treguar ndonjë diferencë të konsiderueshme në termat e suksesit të implantit në dy grupet (respektivisht 97,8% dhe 98,2%, p=0,99).

Përveç kësaj studimi ka lejuar që të kryhet një analizë e lidhjes ndërmjet stabilitetit primar dhe trashësisë së kreshtës kockore të përcaktuar nga CBCT pre-operative, duke observuar një lidhje të konsiderueshme ndërmjet dy madhësive: implantet e vendosur në kreshta më të trasha kishin një stabilitet në mënyrë të konsiderueshme më të madh, por përshtatja e protokollit racional të nënpërgatitjes ka lejuar arritjen edhe në kreshtat më të holla të një stabiliteti primar të mjaftueshëm për të arritur suksesin klinik.

Studimi përfshin edhe analiza të tjera të lidhjes për shembull ndërmjet integralit dhe gjatësisë së implantit dhe ndërmjet integralit dhe ripërthithjes kockore marginale edhe në krahasim me vlerat korresponduese të torque të futjes.

Rezultatet e këtyre analizave evidentojnë, në mënyrë koherente me studimet e përmbushura tashmë nga autorët mbi argumentin, sesi parametrat dinamikë mund të ofrojnë informacione të ndryshme dhe mbi të gjitha, më të rëndësishme nga një pikëpamje klinike në krahasim me ato që jepen nga parametrat statistikë të matjes së stabilitetit primar.

Është me shumë interes të observohet sesi rezultatet e këtij studimi evidentojnë që falë kryerjes së matjeve që janë kryer lehtësisht edhe në praktikën e përditshme klinike, tashmë të jetë e mundur duke u nisur nga një mikro dhe makro morfologji e veçantë implantare, që të ndërtohet një marrëdhënie racionale ndërmjet densitetit kockor, anatomisë kockore (trashësisë së kreshtës), protokollit të përgatijes së pjesës së implantit dhe stabilitetit primar dinamik të matur nga integrali.

Në prani të mundësisë që sot të jemi objektivë qoftë në matjen e densitetit kockor qoftë në stabilitetin primar, rezulton pra thelbësore karakterizimi i përgjigjeve specifike të mikro dhe makro morfologjive të ndryshme implantare (mendohet, për shembull, për sjelljen e mundshme të ndryshme në termat e stabilitetit të implanteve konikë dhe cilindrikë) dhe ndoshta të çdo sistemi të ndryshëm implantar.

Autorët, pasi janë konsultuar konfirmojnë që ky është një nga fijet e kërkimit që po ndiqen së bashku në përkufizimin e protokolleve specifike klinike relativë me ato kushte ku është e dëshirueshme që të arrihet një riprodhim më i madh i rezultatit të aktit kirurgjikal si pasojë e një trajtimi objektiv dhe relacional.

Figura 1

Figura 2

Figura 3

Për më tepër:
Arosio P, Greco GB, Zaniol T, Iezzi G, Perrotti V, Di Stefano DA. Sinus augmentation and concomitant implant placement in low bone-density sites. A retrospective study on an undersized drilling protocol and primary stability. Clinicall Implant Dentistry 2017, 22 November.

Përktheu: Valbona Spahia