Vlerësimi i efikasitetit të një kolutori me bazë zink-klorur kundrejt klorheksinë 0,2%

Një studim multicentrik, i randomizuar në triple blind

Lucrezia Gonnelli

Në ditët e sotme, trajtimi i sëmundjes periodontale bazohet në një terapi shkakësore që ndiqet nga një terapi e mundshme kirurgjikale. Të dyja terapitë është e mundur që të shoqërohen me adjuvantë kimikë.

Terapia shkakësore mund të kryhet sipas një protokolli të Full Mouth Scaling and Root Planning me qëllim që të hiqen komponentët infektivë nga sipërfaqet radikolare të elementeve.

Ndërmjet suplementeve kimike njihen antiseptikët, të cilët janë agjentë në gjendje për të inhibuar zhvillimin e pllakës bakteriake. Veçanërisht, studimi i marrë në konsideratë është përqendruar në përdorimin e kolutorëve. Ndërmjet solucioneve antibakteriale, standardi i artë është klorheksidina, për shkak të aftësisë së saj që të lidhet me indet e forta dhe të buta të zgavrës orale që ndonjëherë e çlirojnë ngadalë.

Objektiva
Kjo tezë ka ndjekur një trajtim eksperimental dhe ka vendosur si objektiv krahasimin e efikasitetit të një kolutori me bazë zink-klorur e atij me bazë klorheksidine 0,20% dhe e një placebo në lidhje me terapinë shkakësore jo kirurgjikale në trajtimin e sëmundjes periodontale.

Hipoteza synonte të vendoste nëse standardi i artë i përfaqësuar nga klorheksidina kishte konfirmuar efikasitetin e saj më të madh në lidhje me një antiseptik tjetër antagonist.

Materiale dhe metoda
Ndërmjet pacientëve në repartin e Periodontologjisë në Klinikën spitalore - universitare Santa Maria alle Scotte në Siena janë regjistruar 24 individë të zgjedhur në bazë të kritereve të përfshirjes si në vijim:
• pacientët e prekur nga periodontiti kronik i adultit (Armitage 1999);
• pacientët me moshë nga 18-75 vjeç;
• pacientët me një minimum prej 20 dhëmbësh funksionalë në kavitetin oral.

Kriteret e përjashtimit kanë qenë si në vijim:
• pacientë me rezultate alergjike ndaj një apo më shumë komponentëve të kolutorëve;
• pacientët me patologji sistemike që mund të influencojnë në shëndetin e indeve periodontale siç është diabeti;
• patologji kardiovaskulare ose neoplastike;
• pacientë që kishin marrë terapi periodontale 6 muajt e fundit;
• pacientë që kishin marrë antibiotikë në 3 muajt e fundit;
• pacientë në shtatzëni ose që janë duke ushqyer foshnjën me gji.

Pacientët janë ndarë në mënyrë të randomizuar në 3 grupe:
• grupi A, i përbërë nga 9 pacientë që kanë marrë një kolutor me bazë klorur zinku;
• grupi B, i përbërë nga 8 pacientë që kanë marrë një kolutor me bazë klorheksidine 0,2%;
• grupi C, i përbërë nga 7 pacientë që kanë marrë placebo.
Në këtë studim, të kryer nga 3 profesionistë që observonin parametrat e triple blind, profesionisti i parë ishte përgjegjës për grumbullimin e të dhënave në T0 (krijimi i një tabele) të terapisë shkakësore, të rivlerësimeve pasuese; profesionisti i dytë ishte përgjegjës për administrimin e kolutorëve dhe i treti kujdesej për analizën statistikore. As profesionisti i parë, as profesionisti i 3 dhe as pacientët nuk ishin në dijeni të tipologjisë së kolutorit që do administrohej. Paketimet e kolutorit ishin identike për të 3 grupet.

Në vizitën e parë për secilin pacient është plotësuar një kartelë periodontale. Duke filluar nga të dhënat e grumbulluara në kartelën periodontale janë llogaritur parametrat periodontale si në vijim: FMPS, FMBS, PPD 0-4, PPD 5-6, PPD>6. Pas grumbullimit të të dhënave pacientët i janë nënshtruar terapisë shkakësore sipas protokollit të Full Mouth Scaling and Root Planning (FM-S/RP).

Një protokoll i tillë parashikonte kryerjen me anestezi lokale të lëmimit të rrënjës në të gjitha pjesët brenda 24 orëve. Më pas procedohej me hapjen e zarfit që i ishte dorëzuar pacientit dhe me administrimin e kolutorit të caktuar.

Pacientët rivlerësoheshin pas 7 ditësh nga T0 (T1); në këtë seancë plotësohej një kartelë e re periodontale duke vlerësuar ekskluzivisht treguesin e pllakës dhe nga ky moment procedohej me llogaritjen e FMPS. Më pas vijohej me një vlerësim identik për 21 ditë nga T0 (T2).

Pacientët në fund rivlerësoheshin për 42 ditë nga T0 (T3) dhe në këtë seancë plotësohej në mënyrë më të zgjeruar një kartelë e re periodontale duke proceduar sërish në llogaritjen e: FMPS, FMBS, PPD 0-4, PPD 5-6, PPD>6.

Rezultate dhe diskutime
FMPS: ka qenë e mund të afirmohet që terapia shkakësore që lidhet me përdorimin e një kolutori me bazë klorheksidine nuk ka përcaktuar një kontroll më të madh të parametrit FMPS në krahasim me një terapi shkakësore që lidhet me përdorimin e një kolutori me bazë zink-klorur; në të njëjtën kohë mund të afirmojmë që një terapi shkakësore që lidhet me një terapi antiseptike, pavarësisht nga tipi i kolutorit të përdorur përcaktonte një kontroll më të madh të këtij parametri në krahasim me një terapi shkakësore që lidhej me një placebo. Kjo e dhënë është në përputhje me disa studime ndërmjet të cilëve është edhe ai i Bollen (1998).

FMBS: nuk është observuar ndonjë diferencë në reduktimin e këtij parametri ndërmjet një terapie shkakësore që lidhej me një terapi antiseptike, pavarësisht nga kolutori i përdorur dhe një terapi shkakësore që lidhej me placebo. Kjo e dhënë është në përputhje me disa studime ndërmjet të cilave Quirynen (2000).

PPD: variacioni i thellësisë së sondimit është vlerësuar duke ndarë vlerat e sondimit në 3 grupe: PPD 0-4, PPD 5-6, PPD>6. Edhe pse të dhënat nuk janë të rëndësishme, mund të afirmojmë që terapia shkakësore në lidhje me klorheksidinën përcakton një reduktim të thellësisë së sondimit pak më të madh në krahasim me atë që observohet duke përdorur një kolutor me bazë zink-klorur. Në të njëjtën kohë, terapia shkakësore që lidhet me klorheksidinën ose me zink-klorurin përcakton një reduktim të thellësisë së sondimit më të madh krahasuar vetëm me terapinë shkakësore.

Të dhënat që paraprijnë janë pjesërisht në përputhje me rishikimet sistematike të literaturës, sipas së cilave lidhja me një adjuvant kimik në terapinë shkakësore përcakton një reduktim minimal të thellësisë së sondimit, që është i pakthyeshëm nga një pikëpamje klinike (Brignardello-Petersen, 2017; Da Costa, 2017).

Konkluzione
PPD: grupi i trajtuar me terapi shkakësore që lidhet me klorheksidinën ka përcaktuar një reduktim më të madh të një parametri të tillë në krahasim me grupin e trajtuar me terapinë shkakësore dhe atë me zink-kloruri.

FMBS: nuk ka pasur asnjë diferencë ndërmjet grupit të trajtuar me terapi shkakësore që lidhet me klorheksidinën dhe grupit të trajtuar me terapinë shkakësore që lidhet me zink-klorur.

FMPS: grupi i trajtuar me terapinë shkakësore që lidhet me një antiseptik ka përcaktuar një kontroll më të madh të këtij parametri, në krahasim me terapinë shkakësore që lidhet me placebo.

Këto të dhëna nuk kanë arritur rëndësinë e tyre për shkak të dimensionit të reduktuar të kampionit; prandaj indikohet fuqizimi i këtij studimi duke rritur këtë parametër.

Ky është një punim i Lucrezia Gonnelli nga Universiteti i Sienës, Dega e studimeve për higjienën dentare dhe është klasifikuar në vend të dytë në Premio Listerine 2018

Përktheu: Valbona Spahia