Integrali i kurbës torque-depth të vendosjes si një masë për stabilitetin primar të implantit: Një studim in vitro në blloqe poliuretani

Danilo Di Stefano

Matja e stabilitetit primar që paraqet një implant në momentin e futjes së tij është parametër thelbësor për kirurgun oral, në veçanti në procedurat e vënies së menjëhershme. Në fakt, vlerave shumë të ulëta të stabilitetit primar i korrespondon mundësia që implanti të jetë objekt i mikro-lëvizjeve më të mëdha se 100-150 mikron.

Në këtë rast, do të kemi një dështim për shkak të osteointegrimit të munguar. Edhe kur implanti është i qëndrueshëm, matja e kujdesshme e stabilitetit primar lejon që të përcaktohet nëse rehabilitimi mund të kryhet sipas një protokolli të vënies së menjëhershme apo sipas një protokolli klasik.

Sot është vënë re që masa perceptuese dhe subjektive e stabilitetit në momentin e vendosjes nuk është e besueshme; prandaj, dy madhësitë në mjedisin klinik për të matur stabilitetin janë torque i futjes (insertion torque, IT) dhe koeficienti i stabilitetit implantar (implant stability quotent) të matur nëpërmjet analizës së frekuencës së rezonancës (resonance frequency analysis, RFA).

Dy madhësitë janë një matje e fenomeneve fizike të ndryshme: e para, paraqet torque maksimal që duhej aplikuar për të futur implantin, pra fërkimi maksimal që është zhvilluar ndërmjet kockës dhe implantit; e dyta, paraqet aftësinë e implantit për t'u lëkundur anash, pra është një matje sesa është stabilizuar anash nga indi në të cilin është futur. Dy madhësitë janë një shprehje e ndërveprimeve të ndryshme fizike ndërmjet kockës dhe implantit. Përveç kësaj, të dyja matin stabilitetin e implantit në pozicionim dhe nuk japin ndonjë informacion në lidhje me ndërveprimin e implantit me indin kockor gjatë futjes së tij.

Së fundmi, vëmendja e kërkuesve të sektorit është përqendruar në studimin e parametrave dinamikë, vlera e të cilëve varet nga të gjitha ndërveprimet që implanti ka pasur me indin gjatë futjes së tij; ndërmjet këtyre parametrave, integrali i kurbës torque-depth është me interes të veçantë sepse mat sasinë e energjisë që ka qenë e nevojshme për të arritur pozicionimin e implantit.

Studimi i përmbledhur në këtë artikull kishte si qëllim verifikimin se kur integrali ofron matje të stabilitetit primar si edhe më të rëndësishme sepse nuk përballen me parametra të tjerë; prandaj autorët kanë pozicionuar një numër implantesh cilindrikë në blloqe poliuretani të gjera, duke matur stabilitetin primar nëpërmjet integralit, torque të futjes, ISQ-së dhe duke qenë një studim in vitro edhe përmes reverse torque (RT).

Blloqet e poliuretanit paraqesin një sistem eksperimental, të vlefshëm në nivel ndërkombëtar për këtë lloj eksperimenti, që stimulon disa veti makroskopike të indit kockor, si për shembull rezistencën ndaj shtypjes. Janë produkte me densitet të ndryshëm që stimulojnë densitete të ndryshme kockore që mund të ndeshen në mjedisin klinik: ky fakt është shfrytëzuar nga autorët e artikullit për të studiuar parametrat e ndryshme të stabilitetit primar në të gjithë intervalin e densiteteve fiziologjike, duke përdorur blloqe me densitet të ndryshëm.

Pasi matet stabiliteti primar i implanteve duke përdorur integralin e kurbës torque-depth dhe parametrat e tjerë në blloqe me densitet të ndryshëm, autorët kanë studiuar qoftë sesa lidhet integrali me masat e tjera të stabilitetit, qoftë sesi integrali dhe parametrat e tjerë variojnë në funksion të densitetit. Tipi i parë i analizës ka lejuar që të tregohet se integrali lidhet në mënyrë të rëndësishme me të gjitha madhësitë e tjera të matjes së stabilitetit primar: kjo ka lejuar që të tregohet se integrali është një masë e besueshme e stabilitetit primar implantar; rezultati i dytë, më i rëndësishëm ka qenë që integrali është më i ndjeshëm se të gjithë parametrat e tjerë të variacioneve të densitetit. Ky rezultat i fundit ka lejuar që të përgjigjemi në mënyrë afirmative për njërën nga pyetjet kryesore të studimit: integrali, në cilën madhësi dinamike të matjes së stabilitetit primar, ofron informacione më të sakta në lidhje me ato të parametrave të përdorur zakonisht në praktikën klinike.

Përveç të tjerash autorët kanë demonstruar që në intervalin e densitetit fiziologjik të indit kockor integrali ndryshon në mënyrë lineare, duke përbërë kurbën e parë të lidhjes integral-densitet (të vlefshme për sistemin e veçantë të modelit të përdorur), me apo pa irrigim. Studimi merr një rëndësi të veçantë sepse tregon që kirurgu oral sot ka në dispozicionin e tij një parametër të ri, më të ndjeshëm që karakterizon me saktësi më të madhe, në barazi me densitetin kockor në pjesën e implantit, sjelljen e sistemeve të ndryshme implantare në funksion të protokollit të përgatitjes së zgjedhur më parë.

Kërkimet e ardhshme do t'i adresohen studimit sepse prania e një shtrese kockore kortikale, që mungon në blloqet e përdorur në punimin në fjalë, ka influencuar mbi integralin, pra mbi shkëmbimin e energjisë dinamike që bëhet ndërmjet kockës dhe implantit pra edhe sesa ai kontribuon në mënyrë dinamike në stabilizimin e vetë implantit.

Autorët, e pyetur mbi zhvillimet e mundshme të së ardhmes në këtë fushë kërkimi kanë indikuar ndërmjet objektivave të tyre atë të kuptimit nëse është e mundur që sot të ndërtohet një marrëdhënie racionale (duke marrë parasysh një mikro dhe makro morfologji implantare) ndërmjet densitetit kockor, anatomisë kockore (trashësisë së kortikales), protokollit të përgatitjes në pjesën e implantit dhe stabilitetit primar dinamik të arritshëm, që matet nga integrali.

Një linjë e fundit e kërkimit përbëhet në studimin e marrëdhënies ndërmjet densitetit, integralit dhe parametrave të tjerë të stabilitetit primar në blloqet kockore me origjinë equine me kolagjen të ruajtur: ngjashmëria ndërmjet këtyre me kockën humane në nivel strukturor (prania e kockave trabekolare, përgjigjja e ngjashme me deformimet elastike) mund të lejojë që të zbulohen veti të mëtejshme të integralit të kurbës torque-depth, një parametër ky premtues i matjes së stabilitetit primar implantar. Në sintezë, mund të themi që sot kirurgu ka në dispozicion një vlerë (integrali) të marrë në mënyrë intra-operative nga një fisiodispenser, në gjendje për të objektivizuar shkëmbimin e energjisë që krijohet ndërmjet kockës dhe implantit si edhe të stabilitetit të arritur. Ky i fundit do të lejojë zgjedhjen më të përshtatshme të protokollit në përdorim.

Për më tepër:
Di Stefano D, Arosio P, Gastaldi G, Gherlone E. The insertion torque-depth curve integral as a measure of implant primary stability: An in vitro study on polyurethane foam blocks. J Prosthet Dent 2018;120(5):706-14.