Strategjia rehabilituese më e besueshme për amelogenesis imperfecta

Nga Lara Figini

Amelogenesis imperfecta (AI) është një çrregullim që godet kryesisht smaltin dentar dhe është i trashëgueshëm, por fatmirësisht nuk është i shpeshtë. Studime ndërkombëtare vlerësojnë që prania e këtij çrregullimi është më i ulët se 0.5%.

Amelogenesis imperfecta mund të klasifikohet në bazë të cilësisë dhe trashësisë së smaltit:
• me smalt hipoplastik (klasa I);
• me smalt të hipomaturuar (klasa II);
• me smalt të hiperkalcifikuar (klasa III);
• me smalt të llojit hibrid me shenja qoftë të smaltit hipoplastik qoftë të atij të hipomaturuar si edhe taurodontism (klasa IV).

Impakti psikologjik te pacientët me amelogenesis imperfecta është i rëndësishëm, aq sa pjesa më e madhe e individëve adoleshentë kërkon një rehabilitim funksional dhe estetik që mund të kalojë nga restaurimet direkte në restaurime indirekte ose protetike.

Por cila është strategjia rehabilituese më e besueshme në rastet e amelogenesis imperfecta?

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një revizion të fundit sistematik të publikuar në Journal of Prosthodontic në gusht 2018 është analizuar dhe sintetizuar literatura shkencore e disponueshme për të nxjerrë të dhëna rreth opsioneve të ndryshme të trajtimit rehabilitues te pacientët me AI nga studimet prospektive dhe retrospektive.

Një kërkim i literaturës elektronike është kryer nga autorët, duke ndjekur një strategji kërkimi të paracaktuar, nëpërmjet bazës së të dhënave PubMed, MEDLINE dhe Google Scholar. Janë kërkuar dhe përfshirë në këtë revizion vetëm studimet klinike prospektive dhe retrospektive që kanë hetuar rezultatet e restaurimeve direkte dhe indirekte te pacientët me AI, në gjuhën angleze, me një kohë observimi të paktën 1 vit.

Artikujt e identifikuar janë analizuar nga 2 revizorë në bazë të kritereve të përfshirjes dhe përjashtimit.

Rezultate
Gjashtë studime prospektive dhe retrospektive që analizojnë jetëgjatësinë dhe komplikacionet që lidhen me trajtimin rikonstruktiv dentar te pacientët me AI kanë hasur kriteret e përfshirjes dhe të dhënat e tyre janë ekstrapoluar në meta-analizën përfundimtare.

Restaurimet indirekte kanë zbuluar një parashikueshmëri dhe jetëgjatësi superiore ndaj atyre direkte.

Konkluzione
Nga të dhënat e nxjerra nga ky revizion mund të përfundojmë që komplikacionet endodontike observohen rrallë në trajtimet e pacientëve me AI dhe që parametrat periodontalë rezultojnë të jenë më të mirë nëse parashikohet kryerja e restaurimeve indirekte. Pra trajtimi i pacientëve me AI duhet të përqendrohet te restaurimet indirekte sa më parë të jetë e mundur.

Teknikat direkte të adezionit në sipërfaqet e smaltit të pacientëve me AI ofrojnë limitime dhe jetëgjatësi të shkurtër; por duhet theksuar se të dhënat e disponueshme janë të pakta prandaj nevojiten studime të mëtejshme laboratorike dhe klinike.

Implikacione klinike
Provat shkencore që dalin nga ky revizion ftojnë stomatologun që të orientohet te restaurimet indirekte te pacientët me AI duke preferuar ato kurdo që është e mundur në vend të atyre direkte.

Për më tepër:
Strauch S, Hahnel S. Restorative treatment in patients with amelogenesis imperfecta: A review. J Prosthodont 2018 Aug;27(7):618-23.

Përktheu: Valbona Spahia