Të rregullojmë defektet e "njollave të bardha" nëpërmjet infiltrimit rezinoz

Një procedurë klinike (dhe e shpejtë) për të kryer trajtimin

Nga Daniele Stefano

Në fushën e defekteve të smaltit është e mundur që të gjejmë kushte klinike të quajtura "njolla të bardha", karakteristikat e të cilave konsistojnë në të qenurit zona ose vija të kufizuara mirë nga ngjyra e bardhë si qumësht.

Përkufizimi "njolla të bardha" është megjithatë shumë i reduktuar pasi me këtë term nënkuptohet një familje e gjerë defektesh që fillojnë nga fluoroza, në zona të smaltit të demineralizuar si pasojë e proceseve të erozionit acid.

Në çdo mënyrë, emëruesi i përbashkët i këtyre defekteve të shumta mbetet gjendja që trajtohet - për çdo formë dhe shkak etiologjik - me lezione të shkaktuara nga demineralizimi i smaltit.

Trajtimi i këtij artikulli do të ketë të bëjë vetëm dhe ekskluzivisht me defektet e smaltit me ngjyrë të bardhë në zona estetike që nuk njohin një shkak eroziv por vetëm një histologji intrinsike të smaltit me përmbajtje më të vogël minerale, kusht që i bën këto defekte që të marrin një ngjyrë të bardhë si pasojë e një treguesi të refrakcionit të dritës në krahasim me smaltin e shëndetshëm dhe normal.

Ndër kushtet kryesore patologjike përgjegjëse të shfaqjes së njollave apo vijave të bardha në smaltin e sektorëve frontalë mund të identifikojmë:

• hipoplazi të smaltit
• fluorozë në gjendje të moderuar, në përgjithësi nga grada 1 në gradën 4 (Cavalheiro et al., 2017)
• Molar-Incisor Demineralization "MIH" në gjendje të lehtë (mild MIH)

Trajtimi i njollave të bardha (për shkaqet etiologjike të cituara më lart) mund të jetë kryer nëpërmjet infiltrimit rezinoz që konsiston në demineralizimin e mëtejshëm të zonës nëpërmjet një trajtimi agresiv gërryes (acid klorhidrik 15%) që më pas do të infiltrojë këtë zonë të bërë shumë poroze me një rezinë fluide në gjendje, nga kapilariteti, të mbushë hapësirat e zbrazëta të pranishme midis kristaleve të hidroksiapatitit.
Principi i trajtimit, siç kemi thënë tashmë, bazohet në modifikimin e treguesit të refrakcionit të dritës që godet sipërfaqen e zonës së trajtuar nëpërmjet infiltrimit rezinoz. Në të vërtetë smalti i shëndetshëm, normal dhe i hidratuar nga pështyma ka një tregues refrakcioni të barabartë me 1.62, smalti i demineralizuar i njollës së bardhë përfshihet midis 1.00 dhe 1.33 ndërsa vetë defekti i trajtuar nëpërmjet infiltrimit rezinoz fiton një tregues refrakcioni të barabartë me 1.52 dhe kështu është shumë afër atij të smaltit të shëndetshëm me një ndryshim të lehtë që nuk perceptohet nga syri njerëzor (Paris et al., 2013).
Principi bazohet kështu në një trajtim në gjendje që të modifikojë ndërveprimin e dritës me smaltin dhe kështu perceptimin viziv nga ana e vëzhguesit të jashtëm. Në çdo mënyrë, të gjithë defektet e bardha të smaltit kanë një arritje të plotë të trajtimit si pasojë e infiltrimit rezinoz, që do të thotë se njollat e bardha që shtyhen në thellësi në trashësinë e smaltit shfaqen shumë më refraktare me zgjidhjen nëpërmjet një procedure të tillë.
Nga sa është thënë shfaqet e rëndësishme që të kryejmë një vlerësim - sa më të parashikueshëm të mundshëm - pre-operativ të thellësisë së njollës pasi rezultati final do të jetë pa dyshim i ndryshëm për sa i përket zhdukjes së tyre dhe është e rëndësishme që një kusht të tillë t'ia komunikojmë pacientit që të mos gjenerojmë pritshmëri false apo kontestime edhe pse vetëm verbale.
Një njollë apo vijë e diagnostikuar si sipërfaqësore ka një përqindje të lartë suksesi dhe zgjidhje dhe kështu është e mundur që të kemi më shumë balancë me pacientin mbi efikasitetin e trajtimit, ndërsa një njollë apo vijë e diagnostikuar si e thellë apo gjysmë e thellë në smalt, imponon kujdes në komunikimin te pacienti të efikasitetit total të trajtimit duke folur mbase për një përmirësim të sigurt por jo të zhdukjes totale (in toto) të defektit.

Metodat diagnostikuese për të vlerësuar thellësinë e smaltit të një njolle apo një vije të bardhë janë kështu të parashikueshme: merr rëndësi të madhe eksperienca e mjekut dhe përdorimi i hetimit instrumental të transiluminimit palatal. Në mënyrë mjaftueshëm empirike është e mundur që të afirmojmë se nëse duke pozicionuar një burim drite palatale njolla ka tendencën që të ndriçohet në mënyrë të vendosur, është shumë e mundur që të gjendet në trashësinë e parë të smaltit, ndërsa një ndriçim i dobët në përgjithësi do të thotë thellësi më e madhe dhe siç e kemi përmendur tashmë, një nënshtrirje më të madhe ndaj infiltrimit rezinoz.
Para se të përshkruajmë procedurat klinike të metodës, nevojitet që të theksojmë se nuk është kjo e vetmja procedurë për të zgjidhur defektet e ngjyrës së bardhë të shtresës sipërfaqësore të smaltit por sigurisht është ajo më e shpejta (mjafton një seancë në poltron) dhe në kohët në të cilat jetojmë faktori "kohë" merr një rëndësi domethënëse edhe për trajtimet mjekësore apo mjekësoro-estetike, si në këtë rast.
Alternativat e trajtimit mund të identifikohen te rimineralizimi nëpërmjet kremrave me bazë kalciumi dhe fosfori në matriksin me kazeinë ose në mikro-abrazionin e smaltit edhe pse kjo e fundit shfaqet në disa raste një procedurë e rrezikshme pasi reagon në të gjithë sipërfaqen e smaltit dhe mund të na ekspozojë ndaj një rënie të vlerës apo të shkëlqimit të të gjithë sipërfaqes së dhëmbit (zakonisht mikro-abrazioni gjen indikacion për smaltin translucent ku rënia e vlerës është më e përmbajtur).
Në vijim, raportojmë procedurat klinike për të aplikuar infiltrimin rezinoz mbi defektet e bardha të smaltit.
• Izolimi i fushës operatore me digë gome për shkak të përdorimit të acideve agresive dhe mbrojtjes së konjuktivës së syrit të pacientit nëpërmjet syzeve mbrojtëse.
• Aplikimi në defektin e bardhë i një sasie të duhur të xhelit me bazë acidi klorhidrik 15% duke ndjekur kohët dhe mënyrat e aplikimit të prodhuesit.
• Shpëlarja e xhelit me bazë të acidit klorhidrik nëpërmjet shpëlarjes me ujë.
• Aplikimi i një solucioni me alkool 90% me qëllimin për të dezinfektuar plotësisht mikro-porozitetin e krijuar në brendësi të defektit të bardhë.
• Aplikimi i infiltruesit rezinoz nëpërmjet një aplikimi aktiv "brushing" duke ndjekur kohët dhe instruksionet e prodhuesit.
• Fotopolimerizimi i infiltruesit rezinoz duke ndjekur kohët e këshilluara nga prodhuesi.
• Faza e mëtejshme e fotopolimerizimit me pak sekonda duke mbuluar zonat me një xhel glicerine për të polimerizuar shtresën sipërfaqësore të inhibuar nga oksigjeni i ambientit.
• Lucidimi sipërfaqësor i zonës së trajtuar me goma dhe pasta zbardhuese.
Një analizë e fundit, duke folur për infiltrimin rezinoz, ka nevojë që të konsiderojë efikasitetin në kohën e procedurës për sa i përket infiltrimit të kryer, është shumë fluide dhe është e përbërë nga një monomer i veçantë jo shumë stabël kur futet në ambientin oral dhe kështu ka nevojë që nga pikëpamja kromatike të konsiderohet nëse infiltruesi rezinoz do të mund të mbetet stabël në kohë apo do të mund të ballafaqohet me çngjyrosjen me dështime të rëndësishme estetike të zonës së infiltruar.
Në literaturë nuk gjejmë të dhëna afatmesme dhe afatgjatë për sa i përket aspektit në ndryshim nga të dhënat që kanë të bëjnë me procedurën e infiltrimit rezinoz të lezioneve karioze fillestare në E1 dhe E2 që në fakt tregojnë rezultate në një periudhë afatmesme. Priten prova të efikasitetit dhe stabilitetit për një periudhë afatgjatë.

Figura 1 Vija të bardha në sipërfaqen vestibulare të 1.1, 2.1, 1.2, 2.2

Figura 2 Vlerësimi i thellësisë së defektit nëpërmjet transiluminimit palatal

Figura 3 Aplikimi i xhelit gërryes me bazë të acidit klorhidrik 15%

Figura 4 Aplikimi nëpërmjet majës së dedikuar metalike i solucionit të alkoolit 90% pas shpëlarjes së xhelit gërryes

Figura 5 Aplikimi te 1.1 dhe 2.1 i infiltruesit rezinoz me bazë TEGDMA

Figura 6 Procedurat e treguara në figurën 5 janë përsëritur dhe te 1.2 dhe 2.2

Figura 7 Fotopolimerizimi shtesë i zonës së infiltruar nëpërmjet mbrojtjes me xhel glicerine me mbrojtje të oksigjenit të ambientit

Figura 8 Rasti i përfunduar gjatë kontrollit pas 6 muajsh

Për më tepër:
• Cavalheiro JP, Bussaneli DG, Restrepo M et al. Clinical aspects of dental fluorosis according to histological features: a Thylstrup Fejerskov Index review. Rev CES Odont 2017;30(1):41-50.
• Paris S, Schwendicke F, Keltsch J et al. Masking of white spot lesions by resin infiltration in vitro. J Dent 2013;41(5) e28-34.

Përktheu: Erjola Taga