Mbushjet: kur dhe përse duhen ribërë?

Një kërkim britanik ka studiuar arsyet dhe tipologjitë e ritrajtimit

Nga Figini Lara

Pavarësisht progreseve të parandalimit dentar, përmirësimit të edukimit të shëndetit oral dhe difuzionit të trajtimeve me fluor, menaxhimi i kariesit, nëpërmjet realizimit të restaurimeve mbetet një komponent i rëndësishëm i punës së përditshme të ekipit stomatologjik.

Mbijetesa e restaurimeve dentare sigurisht paraqet kufizime të përkohshme nga ku një studim britanik i vitit 2009, i bazuar në një data bazë të gjerë të trajtimeve dentare, raporton se (Burke, 2009):

• 11% e mbushjeve kanë nevojë të ribëhen pas 1 viti nga realizimi fillestar
• 20% e mbushjeve kanë nevojë të ribëhen pas 3 vitesh nga realizimi fillestar
• 50% e mbushjeve kanë nevojë të ribëhen pas 10 vitesh nga realizimi fillestar

Të gjithë restaurimet do të përfundojnë dhe kështu herët apo vonë do të vuajnë nga përkeqësimi dhe degradimi duke çuar në nevojën për ndërhyrje të mëtejshme stomatologjike për shkak të:

• defekteve marginale
• kariesit sekondar
• frakturës së restaurimit ose të substancës dentare ngjitur
• diskromisë dhe pamjaftueshmërisë estetike. Këtyre arsyeve i bashkëngjitet dhe një përqindje e mirë e restaurimeve, që më pas ribëhen pa arsye të vlefshme si trajtim i tepërt, me humbjen e pashmangshme të indit të shëndoshë dentar dhe të paprekur

Tipologjia e kërkimit dhe metoda e analizimit

Në një rishikim të publikuar në Journal of Dentistry, maj 2018, studiohet përqindja e restaurimeve të ribëra, duke analizuar motivacionet dhe kohëzgjatjen. Studimet e përfshira në rishikim janë identifikuar duke përdorur bankën elektronike të të dhënave deri në shtator 2017.

Janë përzgjedhur studimet e bazuara në protokollin e Mjör (1981) në të cilin i është kërkuar dentistëve që të kompletojnë një proformë çdo herë që një pacient paraqitej për një restaurim të ri apo për një restaurim që duhej zëvendësuar. Dentistët janë ftuar që të regjistrojnë të gjithë restaurimet e kryera dhe që të tregojnë arsyen kryesore për ekzekutimin fillestar apo ribërjen e mbushjeve.

Rezultate

Në rishikimin final janë përfshirë 12 studime, i cili ka raportuar pozicionimin e 32.697 restaurimeve para vitit 1998, nga të cilat 14.391 (44%) ishin mbushje fillestare dhe 18.306 (56%) ishin ribërje të mbushjeve fillestare.

Pas vitit 1998 janë realizuar 54.023 restaurime të tjera, nga të cilat 22.625 (41%) ishin mbushje fillestare dhe 31.398 (58,1%) ishin ribërje të mbushjeve fillestare. Duke krahasuar periudhat e rishikimit është vënë re një reduktim i pozicionimit të restaurimeve në amalgamë nga 56,7% (para 1998) në 31,2% (pas 1998), me një rritje korresponduese të pozicionimit të kompozitave në rezinë nga 36,7% në 48,5%.

Përdorimi më i madh i amalgamës është regjistruar në Nigeri (71% e restaurimeve), në Jordani (59%) dhe në Mbretërinë e Bashkuar (47%). Përdorimi më i shpeshtë i kompozitave në rezinë është vërejtur në Australi (55% e restaurimeve), Islandë (53%) dhe Skandinavi (52%). Kariesi sekondar është vërejtur të jetë shkaku më i zakonshëm i zëvendësimit të restaurimeve (59%).

Konkluzione

Pavarësisht fuqizimit të manovrave të parandalimit dentar, të edukimit të pacientëve për mirëmbajtjen e shëndetit oral, të përmirësimit të teknikave dhe të materialeve të përdorura nga dentistët, ribërja e restaurimeve dentare ka të bëjë me gjendjen aktuale, edhe më shumë se gjysma e restaurimeve fillestare.

Implikime klinike

Janë të nevojshme kërkime të mëtejshme në këtë sektor për konfirmimin e të dhënave të përftuara nga ky rishikim dhe studime të mëtejshme për modifikimin e qasjes terapeutike me një tendencë më të madhe për konceptin e riparimit të restaurimit në vend të zëvendësimit integral të tij.

Për më tepër:
• Burke FJ, Lucarotti PS. How long do direct restorations placed within the general dental services in England and Wales survive? Br Dent J 2009;206(1):26-7.
• Mjor IA. Placement and replacement of restorations. Oper Dent 1981;6(2):49-54.
• Eltahlah D, Lynch CD, Chadwick BL, Blum IR, Wilson NHF. An update on the reasons for placement and replacement of direct restorations. J Dent 2018 May;72:1-7.
Photo Credits: dr Allegra Comba

Përktheu: Erjola Taga