Halitosis: shpëlarësi i gojës nuk është "zgjidhja"

Cosma Capobianco

Në testimin e halitosis, shpëlarësit e gojës të promovuar me vota të plota janë ato që përmbajnë kloreksidinë (një substancë e njohur prej më shumë se 50 vitesh), të ndjekur nga ato me kombinimin zink-klorur cetilpiridine. Por përsa i përket shtresës së bardhë që vesh gjuhën është një dështim në masë: asnjë shpëlarës goje nuk tregohet shkencërisht efikas.

Ai që shkroi këtë gjykim të pamëshirshëm është D. Richards, autor i një rishikimi të literaturës së publikuar pak muaj më parë nga revista Evidence Based Dentistry. Duke arritur të prekë gati gjysmën e popullsisë së studiuar, halitosis mbetet një problem shumë i përhapur që nuk tregohet gjithmonë nga pacientët. Pavarësisht se disa ide mbeten të lidhura fort me opinionin publik, zgjidhja përfundimtare është pothuajse gjithmonë, higjena e mirë orale: llogaritet në fakt, që shkaqet jashtë gojës mezi përfshihen në 10 % të rasteve. Richards ka parë me imtësi të gjitha studimet e randomizuara (domethënë me zgjedhje rastësore të individëve) në të cilët janë matur parametrat objektivë, si komponimet famëkeqe të paqëndrueshme të squfurit( kryesisht hidrogjen squfuri dhe metanetinoli) dhe zgjerimi i shtresës së bardhë që vesh gjuhën. Për fat të keq, vetëm 12 kërkime nga mbi 300 i kalonin kërkesat e besueshmërisë së imponuar nga ky lloj analizash (dhe nuk kuptohet sepse të tilla kërkesa nuk përshtaten nga të gjitha revistat mjekësore, duke konsideruar edhe që halitosis është objekt studimi tashmë prej tridhjetë vitesh).

Siç u tha, edhe nëse të gjithë shpëlarësit e gojës tregohen aktiv kundër halitosis jo vetëm për një kohë të shkurtër por edhe për një kohë të gjatë, shtresa e bardhë që vesh gjuhën mbetet për ato një pengesë e pakapërcyeshme, që të themi të vërtetën, nuk është ndonjë zbulim i madh. Për të pastruar në mënyrë efikase këtë sipërfaqe, ku strehohen bakteret pak të predispozuara ndaj marrëdhënieve sociale (në vend të parë, ato që janë përgjegjëse për periodontopatitë si Porphyromonas gingivalis dhe Prevotella intermedia) është e nevojshme të përdoren furçat e dhëmbëve të përshtatshme. Sipërfaqja e gjuhës, në fakt, qoftë ajo në pjesën e pasme me ndarjet e saj qoftë ajo e përparme me papillae filiform është terreni ideal për speciet që ushqehen me ato që mbeten nga ushqimi gjatë përtypjes: ja pse është e rëndësishme që pastërtia të mos jetë e fokusuar në heqjen e baktereve më shumë sesa në pastrimin e shtresës që i ushqen ato.

Përktheu: Valbona Spahia