Qëndrimi me kokë ulur, si një manovër që ndihmon gjatë gëlltitjes subjektet me disfagi

Qëndrimi me mjekër poshtë, ku përfshihet prekja e qafës me mjekër, përdoret shpesh si një manovër kompensuese për pacientët me disfagi. Ky pozicion shtyn bazën e gjuhës dhe epiglotis-in më afër murit të pasmë të faringut, ngushton hyrjen në rrugët e frymëmarrjes dhe zgjeron hapësirën valekulare.

Qëndrimi me mjekër poshtë është i dobishëm edhe për pacientët që pacientët që vuajnë nga nxitja e vonuar e gëlltitjes faringeale, me tërheqje të pamjaftueshme të bazës së gjuhës dhe/ose mbyllje joadekuate të hyrjes së rrugëve të frymëmarrjes.

Fatkeqësisht, në literaturë nuk ekziston një konsensus i njëanshëm për këtë temë. Disa studime kanë treguar se distanca midis kockës hyoid dhe laringut dhe midis kockës hyoid dhe nofullës zvogëlohet para gëlltitjes dhe hapësira valekulare zgjerohet duke përdorur këtë qëndrim.

Megjithatë, studiues të tjerë kanë deklaruar se qëndrimi me mjekër poshtë ngushton hapësirën valekulare dhe nuk ndikon në hyrjen e rrugëve të frymëmarrjes.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim retrospektiv të botuar në Journal of Oral Rehabilitation, autorët vlerësuan me anë të një ekzaminimi videofluoroskopik (VF), efektet e qëndrimit me kokë të përkulur drejt gjoksit gjatë gëlltitjes në subjektet me disfagi.

Në analizë u përfshinë 73 pacientë që iu nënshtruan VF-së në projeksion lateral, me dhe pa përkulje të kokës. U vlerësua këndi i kokës dhe qafës në fillim të refleksit të gëlltitjes, shkalla penetruese-aspirative (PAS), koha e mbylljes nazofaringeale, kohëzgjatja e mbylljes së laringut, koha nga refleksi i gëlltitjes deri në mbylljen e laringut dhe në hapjen e sfinkterit të sipërm të ezofagut (UES), kohëzgjatja e hapjes së UES-it, pozicioni i skajit kryesor të bolusit, refleksi i gëlltitjes dhe koha e tranzicionit të bolusit.
VF-ja u krye respektivisht në 66 pacientë në pozicionin ulur dhe në kënde 75 °, 60 ° dhe 45 ° në pozicionin shtrirë në 1, 5 dhe 1 pacient.

Rezultatet

Studimi përfshiu 57 pacientë meshkuj dhe 16 femra me një moshë mesatare 67 ± 14 vjeç. Sëmundjet parësore që shkaktuan disfagi ishin: infarkti në 33 pacientë, kanceri në 13 pacientë, sëmundjet e rrugëve të frymëmarrjes në 10 pacientë, sëmundje neuromuskulare në 6 pacientë dhe patologji të tjera në 11 pacientë.

Me një qëndrim të përkulur të kokës, PAS-i përmirësohet, aspirimi zvogëlohet, koha midis refleksit për të gëlltitur dhe fillimit të mbylljes së laringut shkurtohet dhe kufiri i përparmë i bolusit është gjetur të jetë në një pozicion më të cekët në kohën e gëlltitjes. Parametrat e tjerë patën ndryshime.

Gjithsej 10 pacientë aspiruan me pozicion të përkulur të kokës, ndërsa 36 pacientë kanë aspiruar pa qëndrim të përkulur të kokës. Thithja u reduktua ndjeshëm në qëndrimin e kokës së përkulur. Nga 36 pacientë që aspiruan pa mbajtur pozicionin e kokës së përkulur, 28 (78%) nuk aspiruan me kokën e përkulur.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të konfirmohen edhe në punime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se pozicioni i kokës së përkulur përpara kundër gjoksit çon në një mbyllje të hershme të laringut dhe një pozicion më të cekët të skajit të përparmë të bolusit momenti i refleksit për të gëlltitur, duke rezultuar në përmirësim të PAS-it dhe ulje të aspirimit.

Implikimet klinike

Në të ardhmen, nevojiten studime të rastësishme dhe me spektër më të gjerë për këtë temë të cilat marrin duhet të marrin në konsideratë vëllime, trashësi dhe sasi homogjene të bolusit, të dhënat e te cilëve duhet të vlerësohen nga disa ekzaminues jo vetëm nga një.

Për më shumë informacion:

Hirotaka Nagura, Hitoshi Kagaya, Yoko Inamoto, Seiko Shibata, Megumi Ozeki, Yohei Otaka. Effects of head flexion posture in patients with dysphagia. J Oral Rehabil giugno 2022;49:627-32.